Afgelopen week nam ik een weekje vrij..
Heerlijk, ik voelde dat het nodig was en als je ernaar toe leeft wordt dat gevoel alleen maar versterkt.
Wel had ik een ‘doel’ gesteld voor deze week:
Geen hardlooptrainingen, geen krachttrainingen, maar een week lang Yoga lessen volgen.
Niet bewegen is echt geen optie voor mij, ik ga mij daar echt slecht van voelen.
Yoga:
Om in Yoga taal te spreken zit ik qua trainingen altijd aan de ‘Yang’ kant. Hardlopen doe ik het liefst
op een onverharde weg of in intervalvorm en krachttraining het liefst lekker zwaar met genoeg gewicht.
Pilates doe ik ook met genoeg power en zo zit er dus altijd explosiviteit in mijn trainingen.
De ‘Yang’ kant van Yoga ging mij dan ook prima af, mee met de flow, genoeg kracht, genoeg stabiliteit.
De ‘Ying’ kant van Yoga, oftewel Yin Yoga, was een heel ander verhaal.
Yin Yoga draait om totale ontspanning, overgave en loslaten.
De houdingen worden 3-5 (en soms langer) minuten vastgehouden en met behulp van de zwaartekracht
rek je het bindweefsel op. Stress en spanning kunnen goed loskomen bij deze Yoga vorm.
Ik ken deze vorm al en het is zeker niet de eerste keer dat ik zo’n les volgde, maar dit keer was het anders;
In welke houding de Yoga leraar mij ook probeerde neer te leggen, alles in mij schreeuwde!
Mijn lijf confronteerde mij met van alles, het is bijna niet in woorden uit te leggen..
En dan gaan mijn gedachten, ook tijdens de les, naar mijn klanten.
Wat ik regelmatig zie gebeuren is dat ‘weerstand’ voelen ‘afhaken’ als gevolg heeft.
En ik begrijp dat natuurlijk, maar mijn mechanisme is zo ingesteld dat het juist zegt; ‘Hier moet je iets mee’
De dagen daarna was ik letterlijk van slag! Huilbuien, zo erg heb ik het lang niet gehad!
Ik belde een goede vriendin, gediplomeerd Yin Yoga docente, zij legde mij fijn uit dat dit normaal is
en vertelde over de achtergrond van Yin Yoga.
Leuk zeg, denken jullie nu misschien! Toch ben ik er blij mee, want ik ga er iets mee doen, dat weet ik zeker!
Waarom weet ik dat nou zo zeker?
Gedragsverandering:
Oude patronen vervangen door nieuwe gewoonten, dat gaat niet, handig om te weten toch?
De kunst is om nieuwe patronen te ontwikkelen en deze in te laten slijten.
Dat kost tijd, dat kost moeite, inzet, discipline en wilskracht!
Als je meer weet over hoe ons brein hiermee omgaat, dan helpt je dat!
Hierover schrijf ik uitgebreid een andere keer!
Om mijn voorbeeld uit de Yin Yoga les (en daarna) te gebruiken;
Ik heb gevoeld (door pijn, maar ook verdriet) hoe noodzakelijk het is om hierin stappen te zetten.
Ik bevries niet, ik vecht er niet tegen (acceptatie:)), ik vlucht niet, ik ga ervoor!!
Voeding:
Ook heb een kleine aanpassing gedaan in mijn voeding de afgelopen week. Soms vind ik het leuk
om wat dingen te proberen, ook om bevestiging te zoeken over de dingen die ik ‘roep’. (niet zomaar overigens)
Zo had ik al anderhalve week last van een opgeblazen gevoel.
(Houd in gedachten dat alles met elkaar te maken heeft en je dit ook door stress en drukte kan krijgen)
Toch speelt voeding een heel grote rol en ik besloot een aantal dagen Koolhydraatarm te eten.
Dit is ‘not done’ in de dagen dat ik intensief werk en veel aan het trainen ben, maar nu kon dit prima.
Koolhydraten trekken nu eenmaal vocht aan en zeker de volkoren varianten.
Gevolg:
- Opgeblazen gevoel weg
- 1,5 kilo lichter..dit gaat natuurlijk nooit over vet, dit gaat over vocht!
Hierdoor is iedereen altijd zo blij de na eerste week bij het volgen van een Koolhydraatarm dieet,
helaas, dit is alleen maar vocht.
- Na 5 dagen was het genoeg en toen vond ik het ook weer tijd voor mijn eerste krachttraining,
snel verzuurd, weinig energie, weinig kracht.
Ik heb mijzelf voor een deel uit mijn vaste patronen gehaald, hierdoor ontdekte ik dat andere ‘dingen’ ook
noodzakelijk en goed voor mij zijn. Het was een hele bijzondere week in meerdere opzichten en ik
kan het iedereen aanraden om eens ‘anders dan anders’ te doen.
Laat je eens inspireren, luister eens echt naar jezelf, jij kan daar vast zelf wel invulling aangeven..
Wanneer ga jij eens een weekje ‘resetten’?..
Dank voor het lezen..
Nathalie